Op een speelse manier werken rond kunst

In September 2021 kwamen 27 jeugdwerkers uit Frankrijk, Denemarken, Portugal en België samen rond het thema creatief jeugdwerk. Wij vroegen Lowiese Broes van Koning Kevin hoe dat precies in z’n werk ging. 

Lowiese is vormingsmedewerker én projectmedewerker bij Koning Kevin. “Het mooie aan het project afgelopen zomer is dat die 2 pakketten er samenkomen. Het was een Mobiliteit van jeugdwerkers, een echte cursus op internationaal niveau, dus dat is superfijn.” 

Koning Kevin is gevestigd in Leuven, maar werkt als Vlaams erkende jeugdorganisatie over heel Vlaanderen. “Wij organiseren vakanties voor kinderen en jongeren in de vakantieperiodes, cursussen en wij hebben ook een klein kasteeltje dat mensen kunnen huren. Een jeugdorganisatie met een hart voor spel, kunst en cultuur. Een van onze inhoudelijke pijlers is 'speelse kunsteducatie', dus op een speelse manier werken rond kunst met kinderen en jongeren.”
 

“Wij zijn een vrijwilligersorganisatie, en dat start heel erg vanuit een soort bezieling rond die speelse kunsteducatie. Het start vanuit wat ons inspireert, wat ons raakt, wat ons goesting geeft. We vertalen dat dan naar kwaliteitsvol jeugdwerk om het opnieuw te kunnen beleven met kinderen en jongeren. Maar even goed proberen we die bezieling aan te sporen bij de kinderen en jongeren zelf, om er zelf mee aan de slag te gaan en daar haal je superveel leuke zaken uit.”

Creatief jeugdwerk werd dan ook het onderwerp van hun Mobiliteit voor jeugdwerkers. Het idee kwam voort uit een grote brainstorm met hun vrijwilligers, en hoewel het een heel breed thema is lag het wel voor de hand: “Het is de kern waar Koning Kevin jarenlang traditie in heeft om daar cursus in te geven dus dat was voor ons wel een ideaal pilootproject om als Mobiliteit voor jeugdwerkers te installeren. Inhoudelijk was dat voor ons een ideaal experiment. Je bent heel inhoudelijk aan het werken met organisaties uit andere contexten en daar voel je dat er wel heel veel verschil op zit. Het concept was dat elke organisatie een 5-6 tal jeugdwerkers ging sturen, dus we waren allemaal zowel trainer als participant wat eigenlijk wel tof was.”
 

Het project werd ingediend door 6 partners, maar omwille van corona en reisbeperkingen is het toch nog met 4 partners kunnen doorgaan. “Het partnerschap is tot stand gekomen door een oproep (verspreid via OTLAS). We zijn op zoek gegaan naar organisaties met een kunsteducatieve insteek bv. het theatergezelschap uit Frankrijk. We zijn wel op zoek gegaan naar organisaties die oftewel heel specifiek binnen de kunsten bezig zijn of breder binnen de kunsten met jeugd bezig zijn, dat was het profiel dat we zochten. En daar is dan superveel reactie op gekomen, wat tof is. Dan heb je eerst enkele gesprekken online voordat er daar keuzes in worden gemaakt maar we hebben zo wel een mooi partnerschap opgezet.”

Eens ter plekke vond de activiteit plaats in 3 fases: 

1. Inspiratie. “Elke organisatie gaf een vorming vanuit hun sterktes. Dat was best pittig: lange, intense dagen waarin heel veel op je afkomt, zowel geven als krijgen.”
2. Field research. Dat vertaalde zich in bezoeken bij verschillende organisaties in Vlaanderen die een creatieve insteek hebben in het werken met kinderen en jongeren. “We vonden dat belangrijk. Het project bevindt zich in de Vlaamse context en wij hebben zo’n mooi Vlaams jeugdwerk dat we dat echt wouden delen. Deelnemers schreven zich in op een vorming die hen interessant leek, bv. JES vzw (creatief bezig zijn in de stad), Villa Basta (videoproductie en jongeren betrekken) of het ABC Huis in Brussel.  Eigenlijk echt tof omdat je heel hard voelde van ‘daar is heel veel uit te halen’. Allemaal andere insteken.” 
3. Creating Together. “De laatste fase was echt aan de slag gaan maar we hebben wel een beetje moeten terugschakelen. We wouden dat mensen iets konden meenemen terug naar hun concrete context van het jeugdwerk. Maar sommigen hadden al een hele grote ervaring in het jeugdwerk en anderen helemaal niet en de context waarin mensen actief waren was ook heel verschillend dus dat was wel wat zoeken, maar daar zijn wel toffe dingen uitgekomen.” Zo werkte de groep van de Portugese partner bijvoorbeeld een gezelschapsspel uit om kennis te maken met de verschillende kunstdomeinen, “een soort speeddate met speelse kunsteducatie eigenlijk”. Op dit moment probeert Lowiese al deze uitkomsten te bundelen in een artikel om daar later mee naar buiten te komen en ze zo te delen. 

Welke tips heeft Lowiese voor andere organisaties die graag eens een Mobiliteit van jeugdwerkers zouden organiseren? 

“Steek voldoende energie in je voortraject. Heel moeilijk maar zo belangrijk. Wij zijn daar een beetje op gebotst. Online vergaderen op een moment waarop je elkaar eigenlijk nog niet goed begrijpt of de context nog niet kent is moeilijk en je moet er echt tijd voor maken. En dat zijn eigenlijk ook verwachtingen die je ook op voorhand moet doorspreken. Gelukkig is het goed gekomen.” 

“Er zal een moment zijn waarbij je denkt: ‘Is dit het wel waard?’ (lacht) En het is het waard! Je moet het gewoon doen.”
“Wij hebben in het begin wel een aantal zaken moeten loslaten die we inhoudelijk hadden gewenst. Op zich is dat prima want het opent ook nieuwe deuren. Je gaat met die groep een proces door en dat is in se ook heel mooi.”

“Wat ons ook wel echt geholpen heeft is om projecten in België te organiseren. Je creëert echt iets supermoois als je mensen samenbrengt van verschillende nationaliteiten, maar waar dat dan precies is maakt eigenlijk niet zoveel uit.”
 

Wil je weten hoe Lowiese en Koning Kevin omgingen met de online kanten van dit dit project in coronatijden? Dat lees je in de 6de editie van het SCOOP-magazine. Een overzicht van alle edities vind je hier. 

Foto's: Johannes De Bruycker