Vrijwilligen tussen de dieren in het Natuurhulpcentrum

• Laura: Elke zondag kan je me in het Natuurhulpcentrum van Opglabbeek vinden. Het doel van het Natuurhulpcentrum is om de dieren op te vangen, te verzorgen en uiteindelijk vrij te laten of te laten adopteren. Mijn taken bestaan vooral uit de dieren verzorgen, eten klaarmaken en hen voederen. Kooien poetsen is niet mijn favoriete bezigheid, maar het hoort er ook bij natuurlijk (lacht). Aan de andere kant besef ik dat er een nieuw diertje in de plaats zal komen, en daar kijk ik dan weer naar uit. 
• Ana: Ik ben bioloog van opleiding. Daarom stond ik op intensieve zorgen de dieren te voeden en te verzorgen. Vogels zag ik het meeste passeren: zij vallen weleens uit hun nest of geraken hun moeder kwijt. Je moet ze constant in het oog houden. De kleinsten worden zelfs om het halfuur gevoed.

• Laura: Ik hou heel veel van dieren en hoorde dat het Natuurhulpcentrum nood had aan extra handen. Het centrum kende ik al, ik kwam vaak langs op opendeurdagen. Ik besliste een opleiding te volgen over het reilen en zeilen van het centrum. Intussen leid ik zelf mensen mee op. Het belangrijkste als vrijwilliger in het Natuurhulpcentrum leer je al doende: meegaan op rondes, over de schouder kijken van een ervaren vrijwilliger en dan zelf alles uitproberen.

• Laura: Ik begeleid graag jongeren die eens komen proeven
  van het leven als dierenverzorger. Ik neem ze graag mee
  op sleeptouw. Wanneer zo’n jongere voor de eerst keer
  heel dicht bij een aapje komt en het uit de hand eten geeft,
  voel ik het enthousiasme en plezier ervan afstromen. Zalig!
• Ana: Ik vind het moeilijk om één ding te kiezen. Het
  onverwachte vind ik heel boeiend: naar het centrum
  komen in de ochtend en niet weten welke dieren ik
  zal verzorgen die dag. Daardoor leer ik enorm veel.
  Het is ook fijn om het hele genezingsproces van een
  dier mee te maken. Je ontwikkelt een band en je ziet
  hen opgroeien. En wanneer je de dieren uiteindelijk
  terug in de natuur kan loslaten… Da’s een
  onbeschrijfelijk gevoel. 

• Laura: Ik voel me sterker in overleggen, timemanagement en plannen sinds ik hier werk als vrijwilliger. Naast de vaste medewerkers zijn er veel verschillende vrijwilligers aan de slag in het centrum, dus een goede planning is onmisbaar. Er zijn een heel aantal procedures en afspraken die nageleefd moeten worden, voor de veiligheid van de dieren én van onszelf. Als je een belangrijke regel vergeet, dan moet je een taart trakteren! Zo hebben wij er nog iets aan (lacht). Daarnaast voel ik dat waardering voor en onder vrijwilligers niet mag ontbreken. Wij zijn een hechte bende.
• Ana: Prioriteiten stellen was zeker een uitdaging voor mij. Soms is er te veel werk en moest ik beslissen welk dier er eerst geholpen wordt. Het liefste wil ik alles tegelijk doen. Gelukkig kunnen we het werk verdelen onder vrijwilligers en werknemers.
   

• Laura: Dat zijn kleine dingen, maar met een grote impact: wij sorteren thuis heel nauwkeurig en gooien zeker niets in de natuur. Dat is niet alleen goed voor het milieu, maar ook voor de dieren is dat belangrijk: zo geraken ze niet gewond door rondslingerend afval. Bij ons thuis hangen we vogelkastjes en vetbollen op in de tuin, zetten bakjes water voor elk diertje… Eigenlijk is onze hele tuin voorzien om dieren te helpen overwinteren.
• Ana: Ook ik probeer kleine stappen te nemen, zoals minder vlees eten en bewust kopen. En zoals ik net zei, nam ik in België zoveel mogelijk de fiets.

• Laura: Probeer elke dag iets te doen voor de dieren of voor het milieu. Dat kan ook iets kleins zijn. Elke steentje dat je bijdraagt, maakt een verschil. En als je van dieren houdt, is er zeker een hulpcentrum in jouw buurt waar ze nog handen nodig hebben. Ga ervoor!
• Ana: Als je twijfelt, doe het gewoon! Er zijn zoveel mogelijkheden om aan vrijwilligerswerk te doen. Jouw tijd kan heel veel betekenen voor gemeenschappen, dieren of het klimaat. 

Foto's: Liesbet Sanders
Auteur: Emma Van Ooteghem

Ontdek alle mogelijkheden